Rodzaje lin wspinaczkowych – parametry lin i ich przeznaczenie

Liny wspinaczkowe to specjalne rodzaje lin, w których skład wchodzą rdzeń i oplot. Rdzeń jest elementem, wpływającym na wytrzymałość – do jego wykonania stosuje się zwykle włókna poliamidowe. Oplot ma za zadanie chronić rdzeń liny i wzmacniać całą konstrukcję. Dzięki linom możemy budować punkty asekuracyjne, które ochronią nas na wypadek przypadkowego upadku ze ściany skał.

Jakie jednak można wyróżnić rodzaje lin wspinaczkowych? Dzieli się je przede wszystkim na dwie:

– liny statyczne – takie, które rozciągają się w bardzo minimalnym stopniu. Służą przede wszystkim we wspinaczce na wędkę czy akcjach ratunkowych. Zastanawiasz się, jaka lina do zjazdów będzie najlepsza? Postaw na model statyczny. Nie będą jednak dobrym wyborem do asekuracji dolnej – brak możliwości wystarczającego rozciągnięcia liny może prowadzić do poważnych kontuzji;

– liny dynamiczne – takie, które mają możliwość rozciągnięcia się nawet do 10% całkowitej długości. Pozwala to na pochłonięcie energii podczas upadku ciała wspinacza z wysokości i redukcję siły szarpnięcia. Znajdują zastosowanie głównie we wspinaczce sportowej i górskiej.

Niektórzy wyróżniają jeszcze w tym zestawieniu tak zwane liny pomocnicze. Można wśród nich wyróżnić na przykład repsznury, lonże i pętle z taśmy. Służą do zwiększenia bezpieczeństwa wspinaczki i wpinania się do stanowiska.

W grupie lin dynamicznych można wyodrębnić trzy różne rodzaje lin. Oto one:

– liny pojedyncze – to najczęściej wybierany typ liny wspinaczkowej. Składają się z jednej żyły, zwykle to modele dosyć lekkie i proste w użyciu. Rozpoznasz ją poprzez numer 1 w kółku, zaznaczony na oznakowaniu liny. Sprawdzi się we wspinaczce sportowej, tradowej, wielowyciągowej i lodowej;

– liny połówkowe – to model lin, na który składają się dwie żyły. Możesz wpinać obie żyły do każdego przelotu lub osobno w poszczególne punkty asekuracyjne. Sprawdzi się na kruchym terenie oraz na drogach o utrudnionym przebiegu;

– liny podwójne (inaczej bliźniacze) – również złożone są z dwu żył. Czym więc różni się lina bliźniacza a połówkowa? Sposobem przepinania – w bliźniaczych wpinamy się w te same przeloty, w jeden karabinek. Są również o wiele cieńsze od poprzedniczek.

Jakie są zalety stosowania lin połówkowych i podwójnych? Dają możliwość pokonania podczas zjazdu długość całej liny oraz większe bezpieczeństwo – w przypadku uszkodzenia jednej z żył, druga wciąż pełni swoje funkcje. Czy istnieją więc jakieś wady takiego rozwiązania? Owszem. Są zazwyczaj nieco cięższe od lin pojedynczych, a przy tym wymagają nieco większej wprawy w prowadzeniu.

To kolejne, istotne z punktu widzenia wspinacza, parametry, na które warto zwrócić uwagę podczas wyboru liny.

1. Waga – zwykle przyjmuje się, że im cieńsza i krótsza lina, tym jej waga jest lżejsza. Dużo jednak zależy od materiału, z którego wykonany jest jej rdzeń. W przypadku rodzajów lin dynamicznych, producenci na opakowaniu podają wagę jednego metra bieżącego liny. By wyliczyć wagę całkowitą, wystarczy pomnożyć te czynniki przez siebie;

2. Średnica – średnice lin wahają się w granicach 7-13 mm. Dużo zależy od konkretnego modelu – liny pojedyncze będą zwykle grubsze od podwójnych i połówkowych. Trzeba pamiętać, że liny cieńsze wymagają większej wprawy i mogą łatwiej ulec uszkodzeniom, podczas gdy liny o większej średnicy mogą być nieco cięższe. Warto dobrać ten parametr liny do własnych upodobań, doświadczenia i charakteru miejsca wspinaczkowego.

3. Długość liny – to kwestia, która budzi we wspinaczach najwięcej pytań. Jak dobrać długość liny? Tutaj kluczowe będzie miejsce, do którego się wybierasz i charakter dróg wspinaczkowych. Liny zwykle mają długość w przedziale 50-80 metrów. Większość dróg wspinaczkowych w Polsce nie jest na tyle wymagająca, by wybierać najdłuższe wersje lin. Gdy jednak wybierasz się na większe szczyty, postaw na nieco dłuższe modele. Warto też pamiętać, że końcówki lin niszczą się i zostają często ucinane – wybierz długość, która na takie zabiegi konserwacyjne pozwoli.

Barwa lin nie ma większego znaczenia przy określaniu jej parametrów – producenci tych przyrządów wspinaczkowych nie preferują zwykle tego typu rozwiązania. Barwa może natomiast okazać się istotna w przypadku lin połówkowych – warto, by były w dwu różnych, jaskrawych kolorach, by można było je łatwo odróżnić. Kolor ma także zastosowanie w przypadku oznaczenia środka liny – zwykle jest on zaznaczany wyraźnie kontrastującym kolorem od pozostałych części. Same połówki liny również mogą być w różnych odcieniach.

Co natomiast z impregnacją liny? Czy jest to konieczne? Z pewnością bardzo przydatne. Mokra lina staje się przede wszystkim o wiele cięższa, co może skutecznie utrudniać korzystanie z niej. Impregnacja wydłuża także żywotność liny – minimalizuje jej podatność na uszkodzenia oraz zabrudzenia. Cecha ta sprawdzi się zwłaszcza u zimowych alpinistów. W ich przypadku warto upewnić się, że lina ma zaimpregnowany zarówno rdzeń, jak i oplot. We wspinaczce sportowej z kolei nie będzie to obowiązkowa cecha podczas wyboru liny.

Wybór odpowiedniej liny wspinaczkowej to nie lada wyzwanie. Warto wybrać linę, która będzie spełniała wszystkie najważniejsze normy bezpieczeństwa oraz będzie dopasowana do wszelkich wymagań wspinacza.