Wytrzymałość i wydolność a pułap tlenowy
W odniesieniu do biegania czy jazdy na rowerze, często spotkać można termin taki jak wytrzymałość. Kojarzy się on zwłaszcza z biegami długodystansowymi. Mówi się, że maratończycy cechują się dużą wytrzymałością a bieganie na długich dystansach określane jest mianem treningu wytrzymałościowego.
Pojęcie to używane jest zamiennie z wydolnością, co jest jednak pewnym nadużyciem. Wytrzymałość dotyczy bowiem cech motorycznych i opisuje zdolność organizmu do wykonania wysiłku fizycznego o określonej intensywności przy utrzymaniu poziomu zwiększonej odporności na odczucie zmęczenia. Wydolność natomiast, dotyczy pracy układu oddechowego i układu krążenia. Stanowi podstawę do wytrzymałości, jednak pojęcia te nie są tożsame. W odniesieniu treningów długodystansowych, można powiedzieć, że wytrzymałość biegowa to fizyczna i psychiczna odporność na zmęczenie. Jest to cecha indywidualna każdego organizmu. Na jej poziom wpływ ma, jak wspomnieliśmy wyżej, wydolność tlenowa. Ta oznacza z kolei zdolność organizmu do pokrywania pełnego zapotrzebowania na energię, której wymagają mięśnie, aby móc pracować. W czasie trwania długotrwałych wysiłków o dużej intensywności, mięśnie potrzebują bowiem energii. Za jej dostarczanie odpowiadają procesy tlenowe. Owe procesy mają silny związek z pułapem tlenowym, dlatego wskaźnik ten jest istotny dla sportowców długodystansowych. Poza biegaczami, powinni zwracać uwagę na niego także pływacy, kolarze, narciarze czy piłkarze.