Nazwa szczypiorniak – historia i zasady gry
Za narodziny rozgrywek uznaje się przełom XIX i XX w. W 1914 roku w miejscowości Szczypiorno pod Kaliszem (obecnie jest to dzielnica Kalisza) Niemcy rozpoczęli budowę obozu jenieckiego, do którego 3-4 lata później trafili polscy legioniści. Ze względu na to, że w obozie panowała bezczynność – jego mieszkańcom nie przypisano żadnych obowiązków, nie trudnili się pracą ani rzemiosłem – władze obozu zarządziły, aby jeńcy sami wymyślili dla siebie zajęcie. Owocem tego rozkazu było rozpoczęcie gry w piłkę na otwartym boisku – sportu nazwanego później przez Polaków szczypiorniakiem, od nazwy tej miejscowości. Istnieje wiele wersji dotyczących tego, skąd wziął się pomysł na tego typu dyscyplinę wśród polskich legionistów. Twierdzi się, że liczne doniesienia o charakterystyce tego typu gry i jej popularności dotarły do Szczypiorna z zagranicy, przez co Polacy chętnie podjęli jej zasady i rozpoczęli sportową zabawę. Mówiono także, że niemieccy strażnicy i oficerowie w swoim wolnym czasie grali w ręczną, dzięki czemu któryś z legionistów podpatrzył ich zmagania i tym samym nauczył się grać w piłkę ręczną.