Zasady gry w hokeja

Drużyna hokejowa składa się z 22 zawodników. W skład wchodzi dwóch bramkarzy oraz 20 zawodników z pola. Co ważne, na boisku może przebywać tylko sześciu zawodników jednej drużyny. Zawodnicy zobligowani są do posiadania odpowiedniego stroju:

ochraniaczy hokejowych – nakolanników, naramienników,

kasków hokejowych,

oraz własnych kijów i łyżew.

Gra polega na zagrywaniu krążka na fali lodu oraz na strzelaniu i obronie bramek. Określona jest nie liczbą bramek, a czasem trwania meczu. W hokeju wiele zachowań jest dozwolonych (co nie oznacza, że można bezkarnie faulować przeciwników). Nie trzeba zagrywać krążka kijem. Można to zrobić łyżwą, nogą lub ręką. Jednak gdy krążek zniknie z oczu sędziego na dłużej niż trzy sekundy, to nakaże on wznowienie gry. Jeden mecz składa się z trzech tercji. Każda z nich trwa 20 minut. 

Tak jak każda gra, tak i hokej posiada pewne charakterystyczne pojęcia, określające zachowania oraz sytuacje na boisku. Jednym z najpopularniejszych określeń jest spalony. Opisuje sytuację, w której zawodnik znajdzie się w tercji przeciwnika przed krążkiem wbitym tam przez jego partnera z drużyny. Wtedy gra wraca do tercji środkowej (neutralnej).

Ważne jest też uwolnienie. O uwolnieniu mówi się, gdy hokeista wybije krążek z własnej tercji albo połowy tercji środkowej na połowę przeciwnika tak, że krążek minie linię bramkową,jednak żaden z zawodników nie będzie miał możliwości przejęcia go. Wtedy gra wraca do tercji obronnej drużyny popełniającej faul.

W hokeju wykonuje się także rzut karny, jeśli zawodnik zostanie sfaulowany w momencie gdy  przed nim znajduje się już tylko bramkarz przeciwnika. Wtedy na boisku pozostaje tylko bramkarz strony faulującej i poszkodowany, a krążek umieszczony zostaje na środku lodowiska.

Kary są przewidziane za takie zachowania, jak:

specjalne spowodowanie upadku przeciwnika,

przeszkadzanie,

trzymanie przeciwnika,

atak kijem trzymamy obiema rękoma,

zahaczanie,

atak łokciem i kolanem,

wrzucenie na bandę,

inne niesportowe zachowania, mające na celu zyskać nieuczciwą przewagę w grze

używanie nieprzepisowego sprzętu i wyposażenia.

Wystarczy, na na boisku do hokeja znajdą się bramki o nieprzepisowych rozmiarach, aby spowodowało to konieczność przerwania gry (lub nawet niedopuszczenia do jej rozpoczęcia), w celu wymiany bramek na takie o właściwych rozmiarach.

Jeśli jeden zawodnik popełni wykroczenie, sędzia podnosi rękę. Nie przerywa to gry, ale daje przywilej poszkodowanym. Gdy drużyna faulująca dotknie hokeja, gra zostanie przerwana i od tego momentu drużyna przeciwna może atakować bez obawy utraty bramki. To oznacza, że drużyna faulująca nie może dotknąć krążka, a poszkodowani mogą bez obaw atakować bramkę rywali. W przypadku faulu wykonanego przez drużynę atakującą, sędzia od razu odgwizduje karę.

Osoba, która dokonała faulu, musi na określony czas zasiąść na ławce kar. W tym czasie drużyna gra bez niego, w osłabieniu – nikt nie wchodzi na jego miejsce. Czas kary zależy od wielkości przewinienia. Może wynosić 2, 5, 10 albo 20 minut (kara meczu). Kary mogą być łączone. Ponieważ drużyna nie może grać w składzie mniejszym niż trzy osoby, to w przypadku otrzymania kary przez czwartą osobę, kara zostaje odłożona. Jeżeli drużyna grająca w osłabieniu straci bramkę, anulowana jest kara jednego z zawodników i może on wrócić na boisko. Wyjątkiem jest kara 5 minutowa i większa – wtedy musi odsiedzieć całą karę.