Kij do hokeja na trawie low bow 20% carbonu Korok FH920
Kod produktu: 8827830
289,99 zł
Kup teraz, zapłać później
Kolor:
Szara kometa / Jasnożółty / Białą bawełnaRozmiar:
Darmowy zwrot
Pomoc specjalisty
Kod produktu: 8827830
289,99 zł
Kup teraz, zapłać później
Darmowy zwrot
Pomoc specjalisty
Zaprojektowany dla nastolatków na zaawansowanym poziomie potrzebujących bardzo dobrej manewrowości (low bow) w połączeniu z mocą carbonu (20%).
Kij do hokeja na trawie Korok jest znakomity do doskonalenia najbardziej technicznych umiejętności.
Kontrola trajektorii
Włókno węglowe jest bardziej wymagające. Low bow ułatwia kontrolę podczas gry 3D.
Moc
20% carbonu w połączeniu z low bow (push) dodatkowo zwiększa moc.
Kontakt z piłką
Półsztywny kij zwiększa precyzję.
Manewrowość
Low bow pozwala rozpocząć naukę bardziej zaawansowanych zagrań (3D).
Tłumienie drgań
20% carbonu kompensowane przez 5% aramidu = niższa absorpcja.
Ergonomiczny chwyt
Pikowany grip z PU, komfort czucia.
Solidność
20% carbonu i 5% aramidu przekłada się wytrzymałość.
20% włókno węglowe, 75% włókno szklane, 5% włókno aramidowe.
Wygięcie low bow: 24mm, 250 mm; Waga: 480g +/-10g rozmiar 34.
Japońskie włókno węglowe 12K 800 tex (Toho Tenex) i włókno szklane 1080 tex nakładane warstwowo. Pusta konstrukcja z dwoma kanałami. Włókno aramidowe w główce. Cieńsza rura dla lepszego chwytu i manewrowości. Łopatka 45° dla manewrowości. Cieńsza łopatka i toe dla manewrowości. Pianka 1 mm z octanu winylowego polietylenu i etylenu (PE-EVA) pod gripem pochłania wstrząsy. Pikowany grip z poliuretanu (PU) ułatwia chwyt. Długość uchwytu: 40 cm.
Laura Nunnink [zawodniczka reprezentacji Holandii, mistrzyni Europy w latach 2017, 2019 i 2021, wicemistrzyni olimpijska w Rio, mistrzyni olimpijska 2020 i zawodniczka HC Den Bosch (Holandia)], Jill Boon [była kapitan i 302 zwycięstwa w reprezentacji Belgii, olimpijka (Londyn 2012), zawodniczka Royal Racing Club de Bruxelles (Belgia)]; Berta Bonastre [była zawodniczka reprezentacji Hiszpanii, brązowa medalistka Mistrzostw Świata 2018 i mistrzyni Europy 2019, olimpijka (Rio 2016 - Tokio 2020)
Terrance Pieters [zawodnik reprezentacji Holandii i zawodnik Kampongu (Holandia)], Victor Charlet [kapitan reprezentacji Francji, zawodnik Waterloo Ducks (Belgia), MŚ 2018, 2023] oraz Mattéo Desgouillons [zawodnik reprezentacji Francji, zawodnik La Gantoise (Belgia), MŚ 2023].
Wcześniej kije wykonywane były z drewna (jesion, morwa). Obecnie te najbardziej techniczne produkowane są z materiałów kompozytowych (włókno szklane, włókno węglowe i włókno aramidowe; np. Kevlar to marka handlowa jednego z rodzajów aramidu). Na rynku dostępne są kije wykonane w 100% z drewna, wzmocnionego włóknem szklanym i czasami carbonem, z 100% włókna szklanego, z włókna szklanego z dużym dodatkiem carbonu.
Często z 5-10% włókna aramidowego przy bardzo wysokim procencie carbonu.
Włókno szklane jest twardsze, sztywniejsze, lżejsze i bardziej wytrzymałe na otarcia niż drewno. Zapewnia większą moc, ale mniejszą kontrolę i daje uczucie sztywności. Włókno węglowe jest jeszcze lżejsze i sztywniejsze, a przez to zapewnia większą moc, ale mniejszą kontrolę, jeśli poziom techniki zawodnika nie jest wystarczający. Aramid jest używany jako uzupełnienie włókna węglowego w trzonku. Amortyzuje wibracje w główce i ma wysoką odporność na ścieranie.
Kij z materiałów kompozytowych wykonany jest z kilku warstw włókna otaczających pusty rdzeń, na który składają się jedno lub kilka podłużnych wgłębień. Mieszanka materiałów, liczba warstw włókien i struktura pustego rdzenia mogą być różne w różnych częściach kija i dzięki temu kije różnią się od siebie. Samo wskazanie % zawartości karbonu daje ostatecznie bardzo mało informacji o jakości użytkowej kija.
Początkujące dzieci preferują drewno. Wraz z doskonaleniem umiejętności, zaczynają grę kijami z włókna szklanego, a następnie wybierają coraz większą zawartość karbonu. Początkujący dorośli mogą od razu rozpocząć grę kijem z włóknem szklanym. Zaawansowani i średnio zaawansowani dorośli wybiorą zawartość włókna węglowego odpowiednią do swojego typu gry (odpowiedni balans między kontrolą a mocą).
Kij do hokeja nie jest prosty, lecz wygięty (po angielsku "bow"). Wygięcie charakteryzuje się maksymalną wysokością (maksymalna przestrzeń w pionie między kijem ustawionym na płaskiej powierzchni a tą powierzchnią) oraz miejscem, w którym ta wysokość jest maksymalna, mierzona od końcówki łopatki kija (tzw. punktu maksymalnego wygięcia).
Tradycyjnie kij ma maksymalne wygięcie na poziomie 15 mm, a punkt maksymalnego wygięcia znajduje się w połowie wysokości kija.
Początkujący wybierają zwykle kij „bow standard". Zaawansowani lub średnio zaawansowani, którym zależy głównie na kontroli piłki, podaniach i strzałach, wybierają kije „mid bow". Zaawansowani, lubiący dryblowanie, grę 3D i doskonale kontrolujący piłkę przy szybkich zagraniach, wybierają zazwyczaj kij "low bow". Do wykonywania flick dragów najlepiej się sprawdzi kij "extra low bow".
Mówimy o "bow standard" (bow oznacza wygięcie), gdy wysokość maksymalnego wygięcia to 17-20 mm, a punkt maksymalnego wygięcia znajduje się na 300 mm. Kij "mid bow" posiada generalnie wysokość maksymalnego wygięcia w przedziale 23-24 mm, a punkt maksymalnego wygięcia znajduje się na 300 mm. W przypadku kija "low bow”, jest to zasadniczo od 24 do 25 mm oraz 250 mm. Natomiast kij „extra low bow” ma parametry: od 24 do 25 mm oraz 200 mm.
Zgodnie z normami FIH punkt maksymalnego wygięcia w kiju do hokeja na trawie musi znajdować się minimum 200 mm od najwyższego punktu łopatki kija, a wysokość maksymalnego wygięcia wynosić 25 mm.
Większość kijów dla dorosłych (długość 36,5”-37,5") waży od 520 do 580 g. Kije dla dzieci ważą od 400 g wzwyż. Warto pamiętać, że kije tego samego modelu mogą różnić się wagą o 20-30 g z uwagi na proces produkcji.
Zgodnie z normami FIH, maksymalna waga kija do hokeja na trawie powinna wynosić 737 g.
Przy podobnej wadze decydujące jest rozłożenie masy w kijach. Punkt równowagi to punkt ciężkości kija mierzony od końca główki. Punkt równowagi umieszczony bliżej uchwytu zapewnia wrażenie lekkości. Zwiększa to manewrowość kija. Punkt równowagi bliżej łopatki daje wrażenie bardziej konkretnego chwytu rączki. Zwiększa to moc kija.
Jeśli ważniejsza jest dla Ciebie dobra manewrowość, wybierz lekki kij z wysokim punktem równowagi. Jeśli poszukujesz mocy, wybierz ciężki kij z obniżonym punktem równowagi.
Rozmiar kija mierzony jest w calach ("). 1”= 2,54 cm. Rozmiary dla dzieci zazwyczaj zaczynają się od 24 cali i sięgają 35 cali. Wybierając kij dla dziecka, ustaw kij w pionie, główką opartą o podłoże, przed stojącym prosto dzieckiem. Wybierz kij, którego uchwyt sięga do pępka dziecka. Dla osób dorosłych, rozmiar standardowego kija to 36,5".
Zgodnie z normami FIH, maksymalna długość kija do hokeja na trawie to 41" (105 cm).
Odpowiedni kij to taki, który jest dobrą kombinacją rozmiaru, składu (i konstrukcji wewnętrznej), wygięcia, wagi i punktu równowagi.
Ten kij zostały stworzony przez nasz zespół ds. rozwoju produktów, składający się z hokeistów - pasjonatów (szefowie produktu, projektanci, inżynierowie, designerzy, styliści, modeliści, technicy prototypowania i laboratoryjni), a także przez naszych sportowców, takich jak Jill Boon, Berta Bonastre, Laura Nunnink, Manuela Urroz, Thomas Briels, Victor Wegnez, Terrance Pieters, Victor Charlet oraz Mattéo Desgouillons)
Zawodnicy naszych klubów partnerskich lub naszej społeczności, specjaliści od badań i rozwoju oraz produkcji materiałów kompozytowych Decathlonu i jeden z dwóch głównych producentów kijów na świecie.
Podane tutaj informacje zostały dostarczone przez producenta lub są to nasze wnioski na podstawie próbek otrzymanych od producenta.
Junior/zaawansowani/20-39%carbon/lowbow
32 |33 | 34 | 35 |
Oś 75% Włókno szklane, 20% Węgiel, 5% Aramid Grip 100% Poliuretan
Usuń z kija piasek. Wyczyść kij zwilżoną szmatką. W razie potrzeby wytrzyj z uchwytu kurz i tłuste plamy.
Nasze kije są testowane w laboratorium i przez grupę testerów w warunkach rzeczywistej gry, na boisku.
Jill Boon (Belgia), Lucie Breyne (Belgia), Tiphaine Duquesne (Belgia), Judith Vandermeiren (Belgia), Berta Bonastre (Hiszpania), Manuela Urroz (Chile), Laura Nunnink (Holandia), Esme Burge (Anglia), Thomas Briels (Belgia), Victor Wegnez (Belgia), Terrance Pieters (Holandia), Victor Charlet (Francja) i Mattéo Desgouillons (Francja).