Parałucznictwo – dyscyplina paraolimpijska z tradycją

Łucznictwo osób z niepełnosprawnościami ma długą i bogatą historię. Początkowo traktowane było przede wszystkim jako element terapii zajęciowej i rehabilitacji dla żołnierzy powracających z frontu z trwałymi urazami – głównie kończyn i kręgosłupa. Z czasem jednak aktywność ta zaczęła zyskiwać sportowy charakter, a jej popularność rosła zarówno wśród osób z niepełnosprawnościami, jak i w środowiskach trenerskich i rehabilitacyjnych. Przełomowym momentem dla dyscypliny była paraolimpiada w Rzymie w 1960 roku, gdzie łucznictwo paraolimpijskie po raz pierwszy zostało uwzględnione w oficjalnym programie zawodów.

Od tamtej pory obecne jest na każdej kolejnej edycji igrzysk paraolimpijskich i rozwija się dynamicznie w wielu krajach. Wprowadzenie klasyfikacji zawodników oraz zunifikowanych zasad rywalizacji pod auspicjami Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego umożliwiło sprawiedliwą i profesjonalną konkurencję. Dziś strzelanie z łuku na paraolimpiadzie cieszy się dużym zainteresowaniem i prestiżem, będąc jedną z najważniejszych dyscyplin łuczniczych na świecie.

Parałucznictwo jest dostępne dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności – od amputacji, przez porażenie czterokończynowe, aż po rozszczepy kręgosłupa czy uszkodzenia rdzenia kręgowego. Najważniejszym krokiem jest przejście procesu klasyfikacji medycznej i sportowej, który ocenia, czy dana osoba spełnia warunki uczestnictwa w tej paraolimpijskiej dyscyplinie.

Zasady parałucznictwa są zbliżone do klasycznego strzelania z łuku, jednak uwzględniają różnice wynikające z możliwości fizycznych zawodników. Strzelanie odbywa się z odległości 70 metrów do tarczy o średnicy 122 cm (dla łuków klasycznych) lub 50 metrów do mniejszej tarczy (dla łuków bloczkowych).

Zawodnicy klasyfikowani są do kategorii w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności.

• W1: zawodnicy na wózkach z ograniczeniami w górnych i dolnych kończynach.
  
  
• Open: zawodnicy z mniejszymi ograniczeniami ruchowymi, również poruszający się na wózkach lub stojący.
  
  
• Standing: sportowcy strzelający w pozycji stojącej lub z podpórką.

Paraolimpiada strzelania z łuku rozgrywana jest według zasad World Archery oraz Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego. Turnieje mają charakter indywidualny i drużynowy. Poza igrzyskami zawodnicy rywalizują także w:

• Mistrzostwach Świata w łucznictwie paraolimpijskim,
  
  
• Pucharach Świata,
  
  
• regionalnych zawodach kontynentalnych.
  

W Polsce paraolimpijskie łucznictwo rozwija się systematycznie. Zawodnicy trenują w klubach parasportowych, uczestniczą w krajowych mistrzostwach i programach przygotowawczych do startów międzynarodowych. Polski Związek Łuczniczy oraz Polski Komitet Paraolimpijski wspierają rozwój tej dyscypliny, umożliwiając sportowcom dostęp do odpowiedniego sprzętu i wsparcia trenerskiego. Kadra narodowa osiąga duże sukcesy – zarówno w skali lokalnej, jak i międzynarodowej. 

Strzelanie z łuku to dyscyplina sportu, która udowadnia, że ograniczenia fizyczne nie muszą być przeszkodą w osiąganiu sukcesów. Stanowi połączenie determinacji, siły i sportowej pasji. Jeśli interesujesz się sportem osób z niepełnosprawnościami – obserwuj zawody, wspieraj zawodników i poznaj ich inspirujące historie. A może sam spróbujesz swoich sił w tej fascynującej dyscyplinie?