Łowiectwo podwodne – przepisy obejmujące rybactwo śródlądowe
W Polsce zasady i warunki połowu ryb w powierzchniowych wodach śródlądowych reguluje ustawa z dnia 18 kwietnia 1985 roku o Rybactwie Śródlądowym. Zgodnie z zapisami znajdującymi się w tym dokumencie, można jednoznacznie stwierdzić, że w Polsce każdy amator łowienia ryb musi legitymować się kartą wędkarską. Zarówno brak takiego dokumentu, jak i nielegalny połów ryb wiąże się z ryzykiem otrzymania wysokiego mandatu.
Zgodnie z zapisami artykułu 7 tej ustawy, za amatorski połów ryb uważa się pozyskiwanie ich za pomocą wędki, kuszy lub przynęty przy użyciu podrywki wędkarskiej. Ustawa ta uprawnia do amatorskiego połowu ryb wyłącznie osoby posiadające dokument zezwalający na taki połów. Nazywany jest on “kartą wędkarską” lub “kartą łowiectwa podwodnego”. W sytuacji kiedy połów ryb ma odbywać się w wodach uprawnionych do rybactwa, wówczas taka osoba musi posiadać dodatkowe zezwolenie.
Ustawa określa kartę łowiectwa podwodnego jako zezwolenie potwierdzone dokumentem wydanym w postaci papierowej lub elektronicznej. Z obowiązku posiadania karty wędkarskiej zwalnia się:
– osoby do 14 roku życia – jeżeli uprawiają amatorski połów pod opieką osoby pełnoletniej, która posiada odpowiednie zezwolenia;
– cudzoziemców – jeśli tymczasowo przebywają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i posiadają specjalne zezwolenie;
– osoby uprawiające amatorski połów – gdy działania takie prowadzą w wodach znajdujących się w obiektach przeznaczonych do hodowli ryb i jeśli posiadają od uprawnionego do rybactwa organu zezwolenie na połów w takim miejscu.