Slang narciarzy – poznaj te zwroty i jedź na stok!

Język jest bardzo dynamiczny i ciągle się rozwija. Profesjolekty, do których możemy zaliczyć język narciarzy i snowboardzistów, również ulegają różnym przemianom – jedne słowa stają się przestarzałe, inne dopiero wchodzą do użytku. Jeżeli właśnie planujesz wyjazd w góry, warto, byś zapoznał się ze słownictwem, z którym możesz zetknąć się podczas swoich sportowych wyczynów na śniegu.

Czego slang narciarzy może właściwie dotyczyć? O czym zwykle rozmawia się na wyciągach czy zboczach stoków? To specjalne słownictwo, podobnie jak inne socjolekty profesjonalne, określa przede wszystkim wszelkiego rodzaju przedmioty czy warunki, które są ściśle związane z aktywnością tej grupy.

Co zatem może być ważne dla narciarzy? Przede wszystkim sprzęt, warunki atmosferyczne, określenia dotyczące techniki zjazdów czy zimowej odzieży sportowej. Duża część słownictwa będzie odnosiła się także do wyszukanych trików, które niektórzy miłośnicy desek uwielbiają wykonywać na snowparkach.

Na stokach królują przede wszystkim deski – może to być boazeria (narty) albo parapet (deska snowboardowa). Tak nawzajem określają się obie te grupy. Choć nastawieni są wobec siebie przyjaźnie, lubią wyraźnie się odgraniczać i zaznaczać swoją niezależność. Jeśli jeszcze nie wiesz, na jaki sport zimowy z tych dwóch się zdecydować, spróbuj obu!
Bez wątpienia jednak dla jednych i drugich dobre warunki pogodowe to coś, czego wypatrują każdego dnia. Dotyczą one przede wszystkim śniegu i jego właściwości. Oto kilka określeń, które warto poznać:

—  Puch – oznacza dużą ilość świeżego śniegu. Narciarze i snowboardziści bardzo cenią sobie ten rodzaj śniegu. Kto go wypróbuje, ten go polubi! Chcąc poskromić puch, warto uzbroić się w dobrą parę łopat. Te bardzo szerokie narty ułatwiają jazdę po świeżym puchu i „pływanie” w nim.

— Sztruks, wafel – świeżo przygotowana przez ratrak śnieżna warstwa. Amatorzy zimowego szaleństwa z pewnością ucieszą się na widok jeszcze nieuczęszczanej trasy i z chęcią będą chcieli się po niej przejechać.

—  Mulda – żłobienie w śnieżnej warstwie pomiędzy garbami, które tworzy się na skutek intensywnego użytkowania.

—  Buła – ciężki, mokry i lepki śnieg, który utrudnia poruszanie się i przykleja do nart.

W przypadku profesjonalnego sprzętu, nazw jest mnóstwo i nietrudno się w tym pogubić. Warto jednak znać najczęściej występujące, by móc się bez problemu odnaleźć i porozumieć z pozostałymi narciarzami. O jakich nazwach możesz usłyszeć?

— Biegówki – to po prostu narty biegowe. Są lekkie i pozbawione metalowych krawędzi.

— Slalomki – narty przeznaczone do jazdy slalomem. Są dosyć krótkie i służą do energicznego wykonywania skrętów.

— Gigantki – narty służące do zjazdów na slalomie gigancie (specjalnym typie slalomu, który jest jedną z konkurencji olimpijskich). Charakteryzują się większą długością i są szybsze od slalomek.

— Talia – cecha nart, mówiąca o ich wycięciu, które z kolei przekłada się na ich skrętność.

Niezwykle istotne dla miłośników białego szaleństwa jest odpowiednie zadbanie o sprzęt i jego prawidłowa konserwacja. Nawiązania do tych czynności również odnajdziemy w słownictwie żargonowym:

— Smarowanie nart, ostrzenie krawędzi – właściwe naostrzenie krawędzi (metalowych obrzeży nart lub snowboardu) zapewni Ci dobrą przyczepność podczas zjazdu. Konieczne jest również smarowanie – za pomocą rozgrzanej parafiny czy wosku. Dzięki temu jazda będzie o wiele przyjemniejsza, a narty odpowiednio zabezpieczone.

— Żelazko – sprzęt do podgrzewania parafiny do smarowania.

"Udało mu się zrobić grab przy wyjściu z halfpipe’u"– brzmi enigmatycznie, prawda? Snowpark jest zapewne miejscem, w którym usłyszysz najwięcej technicznych określeń. Ta prawdziwa świątynia freestyle’u składa się na ogół z kilku elementów.

Big air to największa skocznia. Stalowe poręcze umożliwią Ci grindowanie i slajdowanie (ześlizgiwanie się) na wielometrowej długości. Konstrukcja w kształcie rynny nosi nazwę halfpipe i pozwala nabrać prędkości. Możesz spotkać się także z nazwami wykonania rozmaitych ewolucji, takich jak:

— Grab – uchwycenie ręką narty lub snowboardu podczas skoku,

— 180, 360, 720… – wykonanie półobrotu, obrotu lub dwóch podczas skoku,

— Flip – salto w przód lub w tył.

— Boardslide – zjazd prostopadły po poręczy,

— Bone – skok, w czasie którego jedna noga jest prosta, a druga zgięta.

Nie są to wszystkie możliwe ewolucje, które wykonuje się na snowparku. Przeszkód również jest mnóstwo, a ich nazwy często mogą niewiele nam mówić.

Tricki (ewolucje) nie leżą w zasięgu każdego… Ale przecież liczy się radość na stoku, którą można czerpać, dostosowując styl do swojego poziomu umiejętności: zjeżdżając pługiem, szusując, czy też jeżdżąc tyłem (w ustawieniu fakie, switch).

Nieważne jednak, czy decydujemy się na spokojną jazdę, czy wykonywanie ewolucji, pamiętajmy o bezpieczeństwie. Odpowiednie ubrania, sprawny sprzęt, ochraniacze i zdrowy rozsądek to niezbędne elementy podczas sportu. Pamiętaj, że jazda poza trasą może być niebezpieczna. Wymaga optymalnej kondycji fizycznej, opieki profesjonalisty i odpowiedniego wyposażenia. Należy obowiązkowo mieć przy sobie detektor lawinowy.