Jak wygląda bursztyn na plaży? Cechy charakterystyczne
Bursztyn to jedna z najstarszych i najbardziej cenionych naturalnych substancji używanych przez człowieka – zarówno w celach ozdobnych (do tworzenia biżuterii), jak i użytkowych. Jego historia sięga ponad 40 milionów lat wstecz, kiedy to z żywic drzew iglastych, głównie z rodzaju Pinus succinifera, powstały pierwsze bryłki, które z czasem uległy skamienieniu. Złoża bursztynu powstały w wyniku nagromadzenia się żywicy w osadach i jej utrwalenia pod wpływem ciśnienia i czasu.
Bursztyn występuje w szerokiej gamie kolorystycznej, od najczęściej spotykanych odcieni żółtego i miodowego (stanowiących około 70% wszystkich znalezisk) po pomarańczowy, brązowy (koniakowy) i czerwony (wiśniowy). Rzadsze kolory to biały (mleczny), zielony („ziemski bursztyn”), niebieski i czarny. Koniakowy i wiśniowy są szczególnie cenione na rynku.
Struktura bursztynu również jest zróżnicowana. Okazy mogą być przezroczyste, z widocznymi drobnymi inkluzjami organicznymi (takimi jak owady czy fragmenty roślin, występujące w około 1 na 1000 kawałków bursztynu bałtyckiego), półprzezroczyste lub nieprzezroczyste (matowe, mleczne). Bursztyn bałtycki charakteryzuje się żywicznym połyskiem, a jego gęstość jest niewiele większa od słodkiej wody, dzięki czemu unosi się w morzu.