Małołączniak w Tatrach – szlaki. Jak się przygotować?

Małołączniak (2096 m n.p.m.) to szczyt w Tatrach Zachodnich, będący jednym z wyższych wierzchołków masywu Czerwonych Wierchów. Znajduje się on na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Charakteryzuje się rozległą, trawiastą kopułą szczytową oraz łagodnymi stokami opadającymi ku otaczającym dolinom. Od północy dominują nad nim strome ściany i żleby opadające do Doliny Małej Łąki, z kolei od południa rozciągają się szerokie zbocza spadające w kierunku Doliny Tomanowej. W masywie Małołączniaka widoczne są charakterystyczne formy krasowe, jak liczne leje i zagłębienia. Jako część grani Czerwonych Wierchów szczyt wyróżnia się również barwą skał i roślinnością wysokogórską, która nadaje temu miejscu specyficzny, surowy klimat. 

Na Małołączniak można dotrzeć kilkoma szlakami turystycznymi, z których najczęściej wybierane startują z Zakopanego lub Kościeliska. Każda z tras oferuje inne widoki i trudności, dzięki czemu można dobrać wariant odpowiedni do swoich możliwości. 

Możesz zacząć swoją wyprawę na Małołączniak z Doliny Małej Łąki szlakiem niebieskim. Trasa rozpoczyna się w Groniku, skąd szeroką ścieżką przez las i polany dociera się do rozdroża Przysłopu Miętusiego. Tam szlak odbija w prawo i prowadzi na wspomniany Przysłop – rozległą przełęcz z widokiem na Czerwone Wierchy. Stamtąd rozpoczyna się najtrudniejszy odcinek, czyli podejście przez stromy i kamieniste powierzchnie Kobylarzowego Żlebu, gdzie zamontowano łańcuchy ułatwiające pokonanie trudniejszych fragmentów. 

Po opuszczeniu żlebu teren jest bardziej płaski i przez rozległe trawiaste zbocza można dotrzeć do grani, skąd już tylko kilkanaście minut dzieli Cię od szczytu Małołączniaka. Całość trasy zajmuje około 4 godzin i jest to wariant dość wymagający, szczególnie przy złych warunkach pogodowych.

Dla osób preferujących dłuższe, graniowe przejścia, dobrym wyborem będzie czerwony szlak biegnący przez całą grań Czerwonych Wierchów. Najczęściej wybieranym wariantem jest trasa rozpoczynająca się w Kuźnicach, skąd szlak prowadzi przez Halę Kondratową na Kopę Kondracką. Stamtąd kontynuuje się marsz na Małołączniak, Krzesanicę i Ciemniak, kończąc zwykle w Dolinie Kościeliskiej. Jest to klasyczna, całodniowa wycieczka graniowa, nagradzająca wędrowców rozległymi panoramami zarówno Tatr Zachodnich, jak i Wysokich. Trasa wymaga dobrej kondycji, a także umiejętności poruszania się w terenie wysokogórskim, zwłaszcza przy zmiennej pogodzie.

Wejście na Małołączniak nie jest trasą typowo rekreacyjną. Większość szlaków, które prowadzą na ten tatrzański szczyt, wymaga dobrej kondycji oraz doświadczenia w poruszaniu się w terenie wysokogórskim. Należy liczyć się z długimi podejściami, dużymi przewyższeniami oraz stromymi miejscami. 

Sporym utrudnieniem przy wejściu na Małołączniak jet zmienność pogody. Szczyt leży na rozległej, otwartej grani, co sprawia, że jest wyjątkowo narażony na silny wiatr, opady i mgły, które mogą całkowicie ograniczyć widoczność i sprawić, że orientacja w terenie stanie się trudna, szczególnie przy zejściu. Ze względu na swoje położenie w masywie Czerwonych Wierchów, szczyt ten jest także znany z częstych zamgleń i gwałtownych burz latem. Małołączniak zimą natomiast oznacza rozsądniejsze planowanie wycieczki z uwagi na zagrożenie lawinowe. 

Największym technicznym wyzwaniem na trasie na Małołączniak jest Kobylarzowy Żleb, znajdujący się na niebieskim szlaku z Doliny Małej Łąki. Jest to stromy żleb, gdzie zamontowano łańcuchy ułatwiające podejście. Chociaż dla osób z doświadczeniem w Tatrach Zachodnich odcinek ten nie powinien sprawić większych trudności, dla mniej wprawionych turystów, zwłaszcza przy złych warunkach pogodowych, może stanowić poważne wyzwanie. Podłoże w żlebie bywa śliskie, kamienie luźne, a przy opadach deszczu lub po śniegu robi się tam niebezpiecznie. 

Wejście z dzieckiem jest możliwe, ale wymaga dużej ostrożności i dobrej oceny możliwości. Szczyt ten nie jest zalecany na pierwsze wycieczki z maluchami, ale przy dobrej pogodzie i odpowiednim przygotowaniu starsze pociechy mogą sobie poradzić z wejściem. Największym wyzwaniem jest Kobylarzowy Żleb, gdzie strome odcinki i łańcuchy mogą sprawiać trudność, zwłaszcza przy złej pogodzie. Dla dzieci bez doświadczenia może to być fragment zniechęcający i ryzykowny, dlatego warto dobrze przemyśleć i trasę i kondycję pociechy.

Małołączniak to szczyt, który wymaga odpowiedniego przygotowania, ale jego zdobycie pozwala cieszyć się panoramą obejmującą między innymi Giewont i całe Zachodnie Tatry. Podejście na szczyt, choć miejscami wymagające, dostarcza ciekawych wrażeń i pozwala poczuć charakter surowych, wysokogórskich grani.