Historia parastrzelectwa
Parastrzelectwo to dyscyplina łącząca elementy sportowej rywalizacji z ogromnym znaczeniem rehabilitacyjnym. Powstała z myślą o aktywizacji osób z niepełnosprawnościami, a dziś stanowi pełnoprawną konkurencję paraolimpijską. Strzelectwo osób niepełnosprawnych, pojawiło się jako dyscyplina sportu już w latach 70. XX wieku. Oficjalnie zadebiutowało na igrzyskach paraolimpijskich w Toronto w 1976 roku i od tego czasu jest stałym elementem programu paraolimpijskiego. Dynamiczny rozwój dyscypliny wspierają międzynarodowe organizacje takie jak World Shooting Para Sport (WSPS), które koordynują zasady rywalizacji, klasyfikacje zawodników i kalendarz międzynarodowych zawodów.
Zawodnicy strzelają z karabinu lub pistoletu na różnych odległościach, oddając określoną liczbę strzałów, zgodnie z międzynarodowymi zasadami. Liczy się każdy punkt, a sukces zależy od koncentracji, precyzji i pełnego wykorzystania indywidualnych możliwości. W europejskich i światowych zawodach takich jak mistrzostwa Europy w parastrzelectwie sportowym, startują najlepsi reprezentanci krajów, walcząc o medale i uznanie. To sport czterech wartości: dyscypliny, odwagi, wytrwałości i pasji – nierzadko rozwijany w ramach projektów współfinansowanych ze środków publicznych, wspierających integrację poprzez sport.