Test Adamsa – jak wygląda? Kiedy się go wykonuje?

Test Adamsa to prosta, nieinwazyjna metoda oceny postawy ciała, stosowana głównie w diagnostyce skoliozy. Pozwala na wykrycie asymetrii w obrębie kręgosłupa i tułowia, które mogą wskazywać na wadę postawy lub skoliozę strukturalną. Jest często wykorzystywany jako badanie przesiewowe, szczególnie u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. Dzięki swojej prostocie może być wykonywany zarówno przez specjalistów, jak i nauczycieli wychowania fizycznego czy rodziców, co ułatwia wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości.

Test Adamsa – skolioza. Przeprowadza się go przede wszystkim w celu wczesnego wykrycia skoliozy, zwłaszcza u dzieci i młodzieży w okresie intensywnego wzrostu. Zaleca się jego przeprowadzenie, gdy zauważalne są oznaki asymetrii tułowia, nierówne ustawienie łopatek, bioder lub garb żebrowy. Badanie może być również wykonywane u dorosłych, zwłaszcza jeśli pojawiają się dolegliwości bólowe pleców lub podejrzenie nieprawidłowej postawy ciała.

Test Adamsa robi się następująco.

1. Przyjęcie pozycji wyjściowej – badany staje prosto, swobodnie, ale bez nadmiernego rozluźnienia. Stopy powinny być ustawione na szerokość bioder, a miednica znajdować się w neutralnej pozycji, bez przenoszenia ciężaru na jedną stronę.

2. Wykonanie skłonu w przód – osoba badana powoli pochyla się w dół, wykonując skłon do około 90 stopni. Ręce powinny opadać luźno w kierunku podłogi, a głowa swobodnie opadać w dół. Należy unikać uginania kolan, ponieważ może to zakłócić prawidłową ocenę postawy.

3. Obserwacja kręgosłupa – osoba badająca ocenia plecy od tyłu, zwracając uwagę na ewentualne asymetrie, takie jak garb żebrowy, nierówne ustawienie łopatek czy różnice w wysokości tułowia po obu stronach kręgosłupa.

4. Modyfikacja (opcjonalnie) – w celu lepszego uwidocznienia deformacji badany może wykonać skłon w przód z dłońmi złączonymi w tak zwaną strzałkę (podobnie jak w geście modlitwy). Ta metoda ułatwia ocenę skoliozy, szczególnie w jej łagodniejszych formach.

Na podstawie wyników fizjoterapeuta może określić stopień deformacji i zaplanować indywidualny program terapii, obejmujący ćwiczenia wzmacniające, rozciągające oraz techniki poprawiające stabilizację i symetrię tułowia. W przypadku niewielkich wad postawy zalecane są specjalistyczne ćwiczenia korekcyjne, natomiast w bardziej zaawansowanych przypadkach konieczna może być terapia manualna, stosowanie gorsetu ortopedycznego lub skierowanie pacjenta na dalsze badania diagnostyczne. Regularne monitorowanie wyników pozwala ocenić skuteczność leczenia i w razie potrzeby dostosować plan rehabilitacji. Tutaj pomocna może okazać się mata gimnastyczna.

To badanie funkcjonalne jest również wykorzystywane w ocenie skoliozy, ale jego głównym celem jest analiza różnic w ukształtowaniu prawej i lewej strony ciała. Stanowi cenne uzupełnienie diagnostyki wad postawy, pomagając wykryć asymetrie powierzchniowe i zaburzenia funkcjonalne. Polega na wykonaniu głębokiego skłonu w przód, jednak w odróżnieniu od testu Adamsa, badany powinien złączyć dłonie i rozluźnić barki, prowadząc ręce między stopy. Następnie powoli wraca do pozycji wyprostowanej, zaczynając ruch od odcinka lędźwiowego, przez piersiowy, aż do uniesienia głowy. Fizjoterapeuta obserwuje w tym czasie kształt kręgosłupa oraz symetrię klatki piersiowej. 

Test Adamsa to jedno z najprostszych i najbardziej dostępnych badań pozwalających na wczesne wykrycie skoliozy. Regularnie przeprowadzany, zwłaszcza w okresie wzrostu, może pomóc w zabieganiu poważniejszym deformacjom.