Test Mennella i objaw Mennella – diagnostyka dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego

Test Mennella został opracowany przez Francisa Mennella, lekarza specjalizującego się w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego. Był on znanym specjalistą w dziedzinie terapii manualnej oraz ortopedii, a jego prace koncentrowały się na poszukiwaniu precyzyjnych metod oceny bólu pochodzącego ze stawów i struktur okołostawowych. Opracowany przez niego test stał się jednym z podstawowych narzędzi stosowanych w różnicowaniu schorzeń stawu krzyżowo-biodrowego i lędźwiowego odcinka kręgosłupa, pomagając specjalistom w postawieniu trafnej diagnozy.

W ramach tego badania wyróżnia się pierwszy i drugi objaw Mennella, które różnią się zarówno sposobem wykonania, jak i mechanizmem wywoływania bólu. Pierwszy ocenia ból związany z ruchem odwodzenia i rotacji biodra, natomiast drugi pozwala na analizę napięcia więzadeł stawu krzyżowo-biodrowego. Interpretacja wyników testu dostarcza istotnych informacji na temat stabilności stawu, obecności stanu zapalnego oraz potencjalnych przeciążeń, co umożliwia dobranie odpowiedniego postępowania terapeutycznego.

Test Mennella jest obecnie powszechnie stosowany w fizjoterapii, ortopedii, neurologii oraz rehabilitacji, zwłaszcza w pracy z pacjentami cierpiącymi na przewlekłe bóle krzyża, ograniczoną ruchomość miednicy oraz urazy biodra. Dzięki swojej skuteczności stanowi ważny element diagnostyczny, pozwalający na doprecyzowanie przyczyn dolegliwości i wdrożenie ukierunkowanej terapii. Badanie wykonuje się wówczas, gdy test Patricka da pozytywny wynik,zwłaszcza u pacjentów, którzy zgłaszają:

– ból w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego,
– trudności w chodzeniu lub zmianie pozycji z siedzącej na stojącą,
– ograniczoną mobilność dolnej części pleców,
– dolegliwości związane z długotrwałym staniem lub siedzeniem,
– podejrzenie zespołu bólowego krzyżowo-biodrowego.

Pierwszy objaw Mennella ocenia ból w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego, który może świadczyć o jego dysfunkcji. Test można przeprowadzić w dwóch wariantach – w pozycji leżącej na brzuchu lub na boku.

1. Pacjent leży na brzuchu, całkowicie rozluźniony.
2. Badający stabilizuje kość krzyżową pacjenta jedną ręką, zapobiegając niekontrolowanym ruchom miednicy.
3. Drugą ręką obejmuje wyprostowaną kończynę dolną i wykonuje bierny przeprost w stawie biodrowym.
4. Jeśli pacjent zgłasza ból w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego, test uznaje się za dodatni.

1. Pacjent leży na zdrowej stronie ciała – jeśli badany jest lewy staw, układa się na prawym boku.
2. Chory stabilizuje zgiętą w biodrze i kolanie kończynę dolną, przytrzymując ją obiema rękami.
3. Badający staje za pacjentem i jedną ręką stabilizuje miednicę, a drugą przemieszcza ją ku tyłowi.
4. Jednocześnie wykonuje bierny przeprost stawu biodrowego, sprawdzając reakcję pacjenta.
5. Wystąpienie bólu w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego potwierdza dodatni wynik testu.

Interpretacja wyników:

– dodatni wynik oznacza występowanie zmian patologicznych w obrębie stawu krzyżowo-biodrowego takich jak zapalenie, przeciążenie lub ograniczenie ruchomości,

– brak dolegliwości bólowych sugeruje, że problem nie dotyczy tego obszaru, a przyczyn bólu należy szukać w innych strukturach na przykład w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Test Mennella jest cennym narzędziem w fizjoterapii i ortopedii. Jego wyniki pomagają dobrać odpowiednie techniki terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne, które mogą poprawić stabilność i mobilność pacjenta na przykład:

– mobilizacje i manipulacje stawu krzyżowo-biodrowego, poprawiające jego zakres ruchu.
– ćwiczenia stabilizujące, wzmacniające mięśnie głębokie miednicy.
– terapie mięśniowo-powięziowe, redukujące napięcie w obrębie struktur mięśniowych.
– fizykoterapię na przykład elektroterapię czy terapię ultradźwiękową, w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego.

Warto oczywiście pamiętać o roli profilaktyki. Regularna ocena stawu krzyżowo-biodrowego z wykorzystaniem testu Mennella pozwala na wczesne wykrycie dysfunkcji, skuteczniejszą terapię oraz zapobieganie przewlekłym dolegliwościom bólowym w tej okolicy na przykład poprzez aktywność sportową związaną z pływaniem, gimnastyką, jogą czy nordic walking.