Jak stosować kinesiotaping w rwie kulszowej i nakleić plastry?

W rwie kulszowej, taping działa aż na 4 sposoby:

1. Unosi skórę i powięź, zwiększając przestrzeń między nimi a mięśniami. Tym samym zmniejsza nacisk na receptory bólowe i odbarcza nerw kulszowy. Efekt? Łagodzi dolegliwości bólowe. 

2. Poprawia krążenie krwi i limfy w obszarze aplikacji. Uniesienie skóry przez plaster zwiększa dostarczanie tlenu i składników odżywczych do tkanek. Towarzyszący rwie kulszowej stan zapalny ma dzięki temu szansę się zmniejszyć.

3. Klasyczne plastry do kinesiotapingu dają efekt rozluźnienia napiętych mięśni, zmniejszając uczucie sztywności. Z kolei biomechaniczny taping (który jest bardziej zaawansowany w działaniu) dodatkowo wspomaga ich pracę i może korygować ustawienie kręgosłupa lędźwiowego. 

4. Taping poprawia zakres ruchu dolnej części pleców. Jest to osiągalne dzięki zmniejszeniu napięcia, które usztywnia mięśnie i ogranicza ich elastyczność. 

Aby prawidłowo i komfortowo przykleić taśmy kinesio na odcinek lędźwiowo-krzyżowy i nogę, przed aplikacją przygotuj: 

– plastry kinezjologiczne – są wykonane z bawełny i zapewniają swobodę ruchu, przez co tak chętnie korzystają z nich również sportowcy; występują w wielu kolorach i wzorach; 

– nożyczki – najlepiej te, które są przeznaczone wyłącznie do cięcia tejpów (mają ostre ostrze, którego powłoka antyadhezyjna zapobiega przyczepianiu się do kleju);

– środek do odtłuszczania skóry – to niezbędnik przed aplikacją, zapewniający skuteczne przywarcie kleju taśmy do skóry; w warunkach domowych można skorzystać ze spirytusu, jednak rekomendowałabym preparat, który jest mniej agresywny dla skóry;

– klej do taśm - to opcjonalna część wyposażenia do aplikacji, która przydaje się wówczas, gdy skóra ma skłonności do pocenia się;

– instrukcję naklejania plastrów – możesz skorzystać z tej, którą przygotowałam poniżej i dodatkowo wesprzeć się wybranym filmem instruktażowym w Internecie;

Do kinesiology taping w ataku rwy kulszowej można zastosować tape biomechaniczny lub klasyczny. Który z nich wybrać?

Plastry biomechaniczne są o wiele bardziej rozciągliwe niż klasyczne. Nie dają uczucia oporu na końcu ruchu, dlatego umożliwiają pracę mięśni w pełnym zakresie. Jest to szczególnie ważne dla zachowania sprawności i podczas rehabilitacji pacjenta.

Ten taping absorbuje część obciążeń działających na stawy kręgosłupa, dając większą możliwość regeneracji tkankom. Ma również duże znaczenie przy odżywieniu i regeneracji nerwu kulszowego, ponieważ silniej niż klasyczny unosi skórę, powięź i mięśnie. 

Okaże się dobrym wyborem w przypadku silniejszego bólu i konieczności skorygowania postawy ciała bez ograniczania swobody ruchu. 

Klasyczne plastry fizjoterapeutyczne są idealne dla uzyskania większej stabilizacji poszczególnych partii kręgosłupa ze względu na mniejszą rozciągliwość. Jeśli pacjent zmaga się z dyskopatią, która powoduje ucisk nerwu, klasyczny taping będzie lepszym wyborem. Zapewni bowiem dodatkowe wsparcie i ochronę w określonym obszarze. 

Aby plastrowanie dynamiczne przyniosło oczekiwane efekty, trzeba dostosować lokalizację aplikacji do miejsca występowania dolegliwości. 

Jeśli ból koncentruje się głównie w kręgosłupie lędźwiowo-krzyżowym, to właśnie tam można przykleić tejpy. W przypadku promieniowania bólu, aplikacja plastrów powinna obejmować również miejsca, do których on sięga. Czyli tylną część pośladka, uda, łydki, a nawet stopy.

Poniższe aplikacje możesz zastosować jednocześnie. 

W tej aplikacji taśmy znajdą wzdłuż i w poprzek mięśni prostowników grzbietu.

Krok 1. Odtłuść i oczyść skórę za pomocą środka do oczyszczania.

Krok 2. Przygotuj dwie taśmy o długości odcinka lędźwiowego. W tym celu zmierz odległość między dolną granicą żeber a początkiem kości krzyżowej. kolcem biodrowym tylnym górnym. Następnie przygotuj 2 kawałki plastra o ok. 3-4 cm krótsze od poprzednich.

Krok 3. Za pomocą nożyczek zaokrąglij wszystkie rogi. Dzięki temu nie będą tak łatwo się odklejały.

Krok 4. Naklej długie taśmy wzdłuż odcinka lędźwiowego. Początek (bazę) pierwszego plastra zaaplikuj w okolicy krzyża po prawej stronie kręgosłupa. Teraz pacjent powinien pochylić się do przodu. Poprowadź tejpa zdłuż odcinka lędźwiowego w górę. Nałóż taśmę bez rozciągania, zostawiając wolny kawałek końcowy. Następnie poproś pacjenta o wyprostowanie się i przyklej bazę końcową.
Powtórz ten sam proces po drugiej stronie kręgosłupa.

Krok 5. Wykonaj aplikację w poprzek odcinka lędźwiowego. Złap taśmę po obydwu końcach i naciągnij ją do ok. 25-50% jej maksymalnego rozciągnięcia. Przyklej ją poziomo w obszarze największego bólu. W razie potrzeby możesz nakleić dodatkowy plaster.

Krok 6. Aktywuj klej poprzez intensywne pocieranie aplikacji.

Krok 1. Odtłuść i oczyść skórę za pomocą środka do oczyszczania.

Krok 2. Przygotuj taśmę o długości sięgającej od szczytu pośladka lub połowy pośladka do miejsca promieniowania bólu (np. środek łydki).

Krok 3. Za pomocą nożyczek zaokrąglij wszystkie rogi.

Krok. 4. Pacjent powinien położyć się na boku nie zajętym schorzeniem. Aplikację rozpocznij od naklejenia bazy początkowej. Następnie poprowadź tejpa bez naciągania w dół wzdłuż pośladka, tylnej strony uda i łydki. Aplikację zakończ przyklejeniem bazy końcowej w miejscu promieniowania bólu. 

Krok. 5. Aktywuj klej na całej długości aplikacji poprzez intensywne pocieranie. 

W przypadku rwy kulszowej samodzielna aplikacja może kosztować Cię dużo wysiłku. Nie jest niemożliwa do wykonania, jednak wymaga dużej dokładności i znajomości technik klejenia. 

Jeśli miałaby to być Twoje pierwsze taśmowanie, polecam Ci odwiedzić wykwalifikowanego fizjoterapeutę. Aplikacja zajmie mu mniej czasu i będzie dostosowana do indywidualnych potrzeb Twojego ciała. Ponadto będziesz miał pewność, że zostanie wykonana poprawnie.

Po aplikacji, tejpy można nosić nawet 5-7 dni. To szacowany czas ich żywotności, po którym klej zazwyczaj zaczyna tracić swoją przyczepność. Przed ponowną aplikacją warto odczekać przynajmniej 24 godziny. Skóra w tym czasie zregeneruje się i zmniejszy się ryzyko podrażnień. W dłuższej perspektywie, plastrowanie można stosować tak długo, jak długo trwa kompleksowe leczenie rwy. 

Uwaga – w trakcie noszenia aplikacji koniecznie obserwuj skórę wokół niej. Jeśli zauważysz podrażnienie albo odczujesz pieczenie lub uporczywe swędzenie, taśmy trzeba usunąć. 

Jedną z sytuacji, w których plastry kinezjologiczne w rwie kulszowej mogą okazać się bezcelowe, jest wystąpienie zaawansowanych objawów neurologicznych. Gdy pojawiają się zaburzenia w oddawaniu stolca, nietrzymanie moczu lub zanik mięśni, konieczna jest już operacja. Decyzja o niej wskazuje zazwyczaj na to, że wykorzystano już wszelkie metody zachowawcze. W tym taping. 

W obliczu zabiegu operacyjnego, taśm kinezjologicznych oczywiście można tymczasowo użyć do odciążenia mięśni kręgosłupa. Ich skuteczność – w porównaniu z natychmiastową potrzebą operacji – może się jednak okazać niewystarczająca. Oczywiście nie skreślałabym ich całkowicie, ponieważ każde wsparcie w bólu jest na wagę złota. 

Chciałabym, abyś zapamiętał dwie rzeczy:

1. Taping nie leczy rwy kulszowej. Może złagodzić jej objawy. Nie likwiduje jednak jej przyczyn.
2. Taping działa wspomagająco dla innych metod leczenia i przedłuża ich efekty. Stosowany samodzielnie może nie być dostatecznie skuteczny. 

Oprócz tego, że jest to naprawdę ceniona metoda na ból i odżywienie tkanek, to ,,ale" pojawia się nieuchronnie. Tejping działa na powierzchniowe warstwy skóry i mięśni i nie dociera do głębokich struktur anatomicznych. Nie usunie więc przepukliny dysku, czyli jednej z przyczyn ucisku na korzenie nerwowe. Jest to wykonalne podczas operacji. 

Taśmy do tapingu powinny być również stosowane w połączeniu z rehabilitacją, masażem i farmakoterapią. Dzięki temu można liczyć na dobre efekty. Rwa kulszowa jest bowiem schorzeniem, które wymaga wielokierunkowego podejścia.