Torball – sport drużynowy dla niewidomych i słabowidzących

Torball, jako dyscyplina sportowa dla osób niewidomych i słabowidzących, ma swoje korzenie w Europie po zakończeniu II wojny światowej. Początkowo rozwijany w Niemczech około 1955 roku, sport ten miał na celu rehabilitację żołnierzy, którzy stracili wzrok w wyniku działań wojennych. W kolejnych latach torball zyskał na rozpoznawalności w innych krajach Europy Zachodniej, takich jak Austria, Szwajcaria i Francja, gdzie w 1970 roku został po raz pierwszy wprowadzony. Pierwsze międzynarodowe zawody odbyły się w 1988 roku, co przyczyniło się do dalszej popularyzacji tej dyscypliny. Obecnie torball jest uprawiany w około 30 krajach na różnych kontynentach, w tym w Europie, Ameryce Południowej i Afryce, angażując blisko 1200 zawodników. ​

Mecz rozgrywany jest w hali. Boisko ma wymiary 16 × 7 metrów. Po każdej jego stronie znajduje się bramka o szerokości całej linii końcowej (7 m). Przez środek biegną trzy poziome linki zawieszone na wysokości około 40 cm – piłka ma być rzucana pod nimi, nie może ich dotknąć. W każdej drużynie znajduje się trzech zawodników, którzy mają oczy zasłonięte nieprzezroczystą opaską. Używana piłka jest gumowa, lekka i posiada dzwonki w środku, dzięki czemu gracze orientują się po dźwięku, gdzie się znajduje.

Celem gry jest zdobycie gola poprzez rzucenie piłki do bramki przeciwnika, przy jednoczesnym blokowaniu jego rzutów ciałem. Gracze podczas obrony klękają lub leżą na boisku, wykorzystując całe ciało do zatrzymania piłki. Niedozwolone jest podbijanie linki, rzut powyżej niej lub zbyt mocny kontakt z przeciwnikiem. Gra toczy się w dwie połowy po 5 minut, a zwycięża drużyna z większą liczbą bramek. 

W torballu mogą brać udział osoby z orzeczoną niepełnosprawnością wzroku, zarówno całkowicie niewidome, jak i słabowidzące. Nie stosuje się dodatkowej klasyfikacji, ponieważ wszyscy zawodnicy mają obowiązek noszenia nieprzezroczystych opasek na oczy, co wyrównuje warunki rozgrywki. 

Krajowe ligi torballa można znaleźć we Francji, Belgii czy Włoszech. Międzynarodowe zawody, takie jak Mistrzostwa Europy i Świata, przyciągają drużyny z około 30 krajów, w tym z Niemiec, Austrii, Szwajcarii, a także z Argentyny czy Kamerunu. Ostatnie Mistrzostwa Świata odbyły się w 2007 roku w Innsbrucku, gdzie triumfowały reprezentacje Niemiec wśród mężczyzn i Włoch wśród kobiet.

Choć ten parasport nie jest dyscypliną paraolimpijską, od lat rozwija się na arenie międzynarodowej i przyciąga coraz więcej zawodników. Jego proste zasady i równy dostęp dla osób z różnym stopniem utraty wzroku sprawiają, że jest świetną formą aktywności, łącząc rywalizację z dobrą zabawą.